DaRmaZat 
Een inspiratieloos Mars …
Wie Mars 2120 speelt omwille van het verhaal, komt van een kale ruimtereis terug. Iets wat volledig toepasselijk is voor de rode planeet uit ons zonnestelsel natuurlijk. Help Anna “Thirteen” Charlotte zich een weg te banen door de geheimen van Mars, schreeuwt de omschrijving op Steam. Of de astronaute met dat zware geweer nu Anna, Charlotte of beide heet, daar ligt uiteraard niemand wakker van. Gelukkig is ze alvast ouder dan dertien, want Mars blijkt dan ook best een gevaarlijke plek, na het spel voor de eerste maal te lanceren. Vliegende beesten die groen gif naar je spuwen, instortende rotsgebergten, elektrocuterende objecten en boosaardige ruimtereizigers met laserwapens … Je krijgt het allemaal de eerste paar minuten zonder boe of ba op je bord, zowel op het dorre Mars-oppervlak zelf, als in die vele ruimtestations.
Een verhaal zo kaal als Mars zelf.
Een poging tot een situatieschets dan maar. De centrale A.I. heeft een noodsignaal verstuurd naar jouw thuisbasis, want er was een veiligheidsprobleem in de East Lab-fabriek. Heel misschien hebben ze “de experimenten” in een bepaalde Mars-kolonie toch iets te ver gedreven. Met die vage informatie zul je het voorlopig moeten stellen. Kortom, jij mag in het rond knallend als een Rambo de vele problemen gaan oplossen. Anna beschikt over een oneindig aantal kogels, een jetpack om kort op te stijgen en een paar handschoenen om mee uit te halen. Gaandeweg komen daar nog speciale wapens en hun upgrades, perks, en nieuwe moves bij. Immers, zoals het een echte metroidvania betaamt, heb je deze natuurlijk nodig voor progressie. Zowel wat betreft de typische Wall Jump, die Electric Dash om doorheen deuren met een stroomstoring te glippen, en de Electric Core schoten met hun cooldown timer, valt er niks verrassends te ontdekken hier.
… met de soundtrack als hoogtepunt?
De vijanden verslaan levert Experience-punten op, en groene items waar je lang de toedracht niet van weet. Sommige van hen tref je in RAGE-staat aan. In dat geval zijn ze nog tal van keren gevaarlijker, en beschikken ze over een breder arsenaal aan aanvallen. Bepaalde tegenstanders beschikken over een schild, of gooien granaten, maar de aanvalspatronen van deze blijken eveneens betrekkelijk makkelijk te ontcijferen. Ook de bazen komen redelijk statisch voor de dag en doordat ze niet beschikken over een levensstrook, dien je afwachtend de knoppen in te drukken tot ze omliggen. Ja, de combat verloopt verre van soepel, zeg maar stroef door die minder accurate besturing, en voelt wat levenloos en beperkt aan. Dat kan toch wel eens vervelen, dat constante indrukken van die schietknop met af en toe een sprongetje en wat bukken tussendoor. Anna kan overigens niet makkelijk overschakelen tussen bepaalde animaties. Bijvoorbeeld al hurkend schieten en dan meteen opspringen, dat wordt helaas niet toegestaan.
Stroeve besturing, domme vijanden en eens soms onhandige camera nekken de combat.
Het beeld stelt niet veel voor, maar de camera schakelt soms mooi over van 2D naar 2.5D. Tijdens combat durft het perspectief helaas wel eens te veel naar links of naar rechts te schuiven, waardoor je de vijand volledig uit het oog kan verliezen. Nogal knullig, zo blind in het ijle schieten in de hoop op een voltreffer. Dus neen, van dergelijke gevechten word ik niet meteen warm, want dat is net wat dit soort game niet nodig heeft. Naast de sporadische audio-logs zijn er gelukkig wel her en der checkpoints te ontdekken, en op bepaalde locaties vind je een station waar je de progressie manueel kan opslaan. Om toch nog te besluiten met wat positiefs, de zweverige soundtrack is misschien wel het leukste van de ganse game.
